کد مطلب:276513 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:130
یاری خداوند متعال
این دعا موجب نصرت و یاری خداوند تعالی برای دعا كننده، و پیروزی او بر دشمنانش می باشد، دلیل بر این فرموده خدای تعالی: «وَلَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ»؛ [1] و به
[ صفحه 547]
تحقیق هركه خدا را یاری كند او را كمك خواهد كرد. و نیز فرموده: «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْكُمْ»؛ [2] اگر خدا را یاری كنید او هم شما را یاری خواهد فرمود.
توضیح این كه: بی تردید خداوند - تبارك و تعالی - نیازی به یاری احدی از خلایق ندارد، پس مراد به یاری و نصرتی كه امر فرموده، آن است كه اولیای او را یاری كنند. و چون دعا برای تعجیل ظهور صاحب الزمان علیه السلام از اقسام نصرت و یاری به زبان است از مصادیق این عنوان می باشد. شاهد این مطلب احادیث بسیاری است، از جمله:
1 - در فوائد المشاهد از مولای مظلوم ما حضرت ابی عبد اللَّه الحسین علیه السلام آمده كه در شب عاشورا فرمود: جدّم به من خبر داد كه: فرزندم حسین علیه السلام در تَف كربلا غریب، تنها و تشنه كشته می شود، پس هركه او را یاری كند مرا یاری كرده و فرزندش قائم علیه السلام را نیز یاری نموده است، و هركس با زبان ما را یاری كند روز قیامت در حزب ما خواهد بود.
2 - فرموده حضرت رضاعلیه السلام به دعبل: «مَرْحَباً بِناصِرِنا بِیَدِهِ وَلِسانِهِ»؛ آفرین به یاری كننده ما به دست و زبانش. [3] .
3 - در وصیت مولای ما حضرت جعفر بن محمد صادق علیه السلام به عبد اللَّه بن جُندب آمده: ای پسر جُندب! برای خداوند - تبارك و تعالی - دژی از نور است كه آن را زبرجد و حریر احاطه كرده، و با دیبا و سندس بالا رفته است، این دژ را میان دوستان و دشمنان ما می زند، پس چون مغز سر می جوشد و دل ها به حنجره ها می رسد و كبدها از طولانی شدن موقف قیامت می پزد، اولیای خدا را به این دژ داخل می كنند كه در امن و پناه الهی خواهند بود. داخل آن آنچه دل ها اشتها كند و چشم ها لذّت برد برای آن هاست در حالی كه دشمنان خدا را عرق تا دهان رسیده و پراكندگی آنان را فرا گرفته و به آنچه خداوند برای آن ها [از عذاب] مهیّا نموده است نگاه می كنند و می گویند: «ما لَنا لا نَری رِجالاً كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الأَشْرارِ»؛ [4] چه شده كه امروز مردان مؤمنی كه از اشرار می شمردیم نمی بینیم. پس اولیای
[ صفحه 548]
خدا به آن ها می نگرند و به آن ها می خندند، و همین است فرموده خدای تعالی كه: «اِتَّخَذْناهُمْ سُخْرِیّاً أَمْ زاغَتْ عَنْهُمُ الأَبْصارُ»؛ [5] [اهل عذاب گویند:] ما مؤمنان را [در دنیا] به مسخره می گرفتیم [آیا در دوزخ نیستند] یا چشمان ما آن ها را نمی بیند. و نیز فرموده: «فَالیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الكُفَّارِ یَضْحَكُونَ عَلَی الأَرآئِكِ یَنْظُرُونَ»؛ [6] پس در این روز [قیامت] آن ها كه ایمان آورده اند از حال كافران می خندند، بر تخت ها تماشا می كنند. آن گاه كسی كه مؤمنی از دوستان ما را به كلمه ای كمك كرده باشد باقی نماند مگر این كه خداوند او را بی حساب وارد بهشت نماید. و شاهد مطلب در آخر حدیث مشهود است.
[ صفحه 547]
تحقیق هركه خدا را یاری كند او را كمك خواهد كرد. و نیز فرموده: «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْكُمْ»؛ [2] اگر خدا را یاری كنید او هم شما را یاری خواهد فرمود.
توضیح این كه: بی تردید خداوند - تبارك و تعالی - نیازی به یاری احدی از خلایق ندارد، پس مراد به یاری و نصرتی كه امر فرموده، آن است كه اولیای او را یاری كنند. و چون دعا برای تعجیل ظهور صاحب الزمان علیه السلام از اقسام نصرت و یاری به زبان است از مصادیق این عنوان می باشد. شاهد این مطلب احادیث بسیاری است، از جمله:
1 - در فوائد المشاهد از مولای مظلوم ما حضرت ابی عبد اللَّه الحسین علیه السلام آمده كه در شب عاشورا فرمود: جدّم به من خبر داد كه: فرزندم حسین علیه السلام در تَف كربلا غریب، تنها و تشنه كشته می شود، پس هركه او را یاری كند مرا یاری كرده و فرزندش قائم علیه السلام را نیز یاری نموده است، و هركس با زبان ما را یاری كند روز قیامت در حزب ما خواهد بود.
2 - فرموده حضرت رضاعلیه السلام به دعبل: «مَرْحَباً بِناصِرِنا بِیَدِهِ وَلِسانِهِ»؛ آفرین به یاری كننده ما به دست و زبانش. [3] .
3 - در وصیت مولای ما حضرت جعفر بن محمد صادق علیه السلام به عبد اللَّه بن جُندب آمده: ای پسر جُندب! برای خداوند - تبارك و تعالی - دژی از نور است كه آن را زبرجد و حریر احاطه كرده، و با دیبا و سندس بالا رفته است، این دژ را میان دوستان و دشمنان ما می زند، پس چون مغز سر می جوشد و دل ها به حنجره ها می رسد و كبدها از طولانی شدن موقف قیامت می پزد، اولیای خدا را به این دژ داخل می كنند كه در امن و پناه الهی خواهند بود. داخل آن آنچه دل ها اشتها كند و چشم ها لذّت برد برای آن هاست در حالی كه دشمنان خدا را عرق تا دهان رسیده و پراكندگی آنان را فرا گرفته و به آنچه خداوند برای آن ها [از عذاب] مهیّا نموده است نگاه می كنند و می گویند: «ما لَنا لا نَری رِجالاً كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الأَشْرارِ»؛ [4] چه شده كه امروز مردان مؤمنی كه از اشرار می شمردیم نمی بینیم. پس اولیای
[ صفحه 548]
خدا به آن ها می نگرند و به آن ها می خندند، و همین است فرموده خدای تعالی كه: «اِتَّخَذْناهُمْ سُخْرِیّاً أَمْ زاغَتْ عَنْهُمُ الأَبْصارُ»؛ [5] [اهل عذاب گویند:] ما مؤمنان را [در دنیا] به مسخره می گرفتیم [آیا در دوزخ نیستند] یا چشمان ما آن ها را نمی بیند. و نیز فرموده: «فَالیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الكُفَّارِ یَضْحَكُونَ عَلَی الأَرآئِكِ یَنْظُرُونَ»؛ [6] پس در این روز [قیامت] آن ها كه ایمان آورده اند از حال كافران می خندند، بر تخت ها تماشا می كنند. آن گاه كسی كه مؤمنی از دوستان ما را به كلمه ای كمك كرده باشد باقی نماند مگر این كه خداوند او را بی حساب وارد بهشت نماید. و شاهد مطلب در آخر حدیث مشهود است.
[1] سوره حج، آيه 40.
[2] سوره محمد، آيه 7.
[3] بحار الانوار: 257:45.
[4] سوره ص، آيه 62.
[5] سوره ص، آيه 63.
[6] سوره مطففين، آيه 34 و 35.